Bevindingen in 'jeugdzorgland' van:

Belangen-Vereniging Intensieve Kinder-Zorg, BVIKZ:

https://on-lyme.org/nl/lijders/lyme-verhalen/item/250-onderzoek-concludeert-geen-sprake-van-kindermishandeling 

Maart 2017                   

    Intro

Misbruik door ‘jeugdzorg’ (Hier Lyme als voorbeeld van een ‘zorg-oorzaak’ die niet erkend wordt door sociaal werkers, de diagnose wegschuivend; de algemene 'jeugdzorg' herkent risicovol geen somatische oorzaken van gedragsproblemen) :  

 

De BVIKZ voert een doorlopend onderzoek uit naar valse meldingen over verwaarlozing en mishandelingen van kinderen door Veilig Thuis. {Veel ouders ervaren het als het meldpunt onVeilig uiThuis; VT}  Inmiddels heeft BVIKZ  168 individuele dossiers samengesteld en grondig onderzocht.  Meer dan  30%  hiervan betreft zaken over kinderen met de ziekte van Lyme.  (Video: https://www.youtube.com/watch?v=dt9nMmxLXTw).   

 

Gedurende de laatste acht maanden hebben honderden Nederlandse ouders contact opgenomen met de BVIKZ, om valse meldingen van kindermishandeling aan te geven.  Zij kregen daarbij ook vele meldingen van ouders van kinderen met de ziekte van Lyme.  EenVandaag maakte hier op 16 februari jongstleden een  uitzending  over, die werd bekeken door bijna 1,5 miljoen mensen.

 

Kort daarna had de BVIKZ samen met het ministerie van VWS hun derde ontmoeting met de Raad van Bestuur van Veilig Thuis (VT).  Dit is een intensief gesprek geworden.  BVIKZ voorzitter Vera Hooglugt was bereid tot een exclusief interview.   Wij vroegen haar te vertellen over de algemene bevindingen van hun onderzoek en in het bijzonder over de Lyme gevallen.  Het interview duurde meer dan drie uur.

 

De BVIKZ is zeer intensief aan het werk om alle dossiers op te bouwen, alle bestanden te scannen, ondersteuning te bieden aan de getraumatiseerde ouders en kinderen, hen bij te staan bij gesprekken met VT, juridische bijstand te bieden. Daarnaast hebben zij zo een onderzoek uit kunnen voeren, die leidt tot politieke betrokkenheid en tot het fundamenteel veranderen van de manier waarop het hele systeem van Jeugdzorg te werk gaat.

 

De ontmoetingen met VT zijn daarbij zeer belangrijk. De conclusies van het laatste gesprek zullen worden ingebracht bij de directievergadering van VWS. 

 
Hoewel iedere afzonderlijke casus zeer ingewikkeld blijkt te zijn, met vele partijen die een rol spelen, is het nu mogelijk om verschillende algemene trends te zien. Volgens Hooglugt is in geen enkele van de 168 beschuldigingen, die zij nu hebben onderzocht, sprake van daadwerkelijke kindermishandeling.

 

Hooglugt denkt dat ze tot nu toe alleen nog maar het topje van de ijsberg hebben gezien. Zij wil dan ook andere ouders aanmoedigen om dapper te zijn en met hun klachten over valse beschuldigingen naar hen toe te komen.

 

Het proces van meldingen

 

"Meldingen lijken vanuit alle hoeken te komen. Er wordt vanaf alle kanten zeer laagdrempelig gemeld, waarbij de melder zich vaak niet lijkt te realiseren welke impact een melding heeft. 

 

Bijna alle meldingen die we inzagen zijn subjectief en de meeste zijn zeer suggestief.  Als onafhankelijke organisatie kunnen we echt neutraal en onpartijdig genoeg zijn om zonder vooroordeel te kijken naar de gedane beweringen.  Dus ontdoen we ze eerst van alle aannames, subjectieve 'onderbuikgevoelens' en bekijken we daarnaast de mogelijke motieven van degene die de melding doet.

 

Voorbeelden

Te vaak zien we in de meldingen dat niet vanuit het belang van het kind wordt gehandeld.  We zien vaak dat vaders in vechtscheidingen laagdrempelig hun ex-vrouwen melden, {en anders-om, niet wetende wat ze naar het ontvankelijke kind aan belastende signalen uitzenden; omgangssabotage,  CAPRD tot gevolg}.   Het systeem beschouwt dit als een objectief feit, waardig om een formeel onderzoek voor in gang te zetten. 

 

Een ander voorbeeld was een ambtenaar die belast is met schoolverzuim en al vrijstelling had gegeven. Toen echter de ouders tijdens het schooljaar verhuisden, zocht hij op naar welke provincie en vroeg zijn collega daar om te helpen bij het indienen van een melding in verband met 'kindermishandeling'.

 

In een ander geval was een commercieel bedrijf ontstemd dat ze niet een contract binnen hadden gekregen, omdat de ouders niet akkoord gingen met een specifieke voorwaarde in dat contract.  Dit bedrijf meldde daarop de ouders en VT deed een jaar lang onderzoek, waarbij het gezinsleven van deze familie verwoest werd.

 

Wij drongen er bij de ouders op aan om de originele melding op te vragen {Dossiers opvragen is een recht! Daarop kunnen ouders meten of er voldaan werd aan wetsartikels Rv 21 en Jw3.3, waarheidsvinding}. Daar hebben ze immers  recht  op.   Hun verzoek werd afgewezen, zonder reden, waarna wij zelf als hun officiële vertegenwoordiger wederom een  verzoek  {Awb, Wbp, WOB} indiende.

Vervolgens kregen we een papieren exemplaar toegezonden, waarin een groot deel van de tekst met Typ-ex was verwijderd. Daarna vroegen we de oorspronkelijke digitale versie op bij VT, maar kregen te horen dat deze als gevolg van computerproblemen was verdwenen.

Uiteindelijk hebben we de originele melding wel gekregen. Door de verschillende versies te vergelijken konden we zien dat alle verdachtmakingen en subjectieve opmerkingen waren weggemoffeld.

 

Ook medewerkers van een Consultatie Bureau (CB) hebben meldingen gedaan, simpelweg omdat ouders {naar hun recht, BW1:247} hun kind niet wilden laten vaccineren of geen gebruik wilden maken van de diensten van het CB. 

 

Een ander schrijnend geval betreft een volwassen vrouw, die lijdt aan de ziekte van Lyme en die wordt verzorgd door haar moeder. De dochter kan niet tegen licht of geluid, zodat ze in een verduisterde kamer verblijft. De moeder van een verre kennis van hun buurman heeft hen gemeld, na het horen van een roddelverhaal over gesloten gordijnen. Wij hebben de indruk dat deze melders worden aangespoord door oproepen in kranten en tijdschriften.

In dit geval heeft VT geprobeerd om via een psychiater zowel de moeder met 'Munchausen by Proxy' te laten classificeren als om de dochter 'Wilsonbekwaam' te laten verklaren. Dit zou hen in staat stellen om haar op te sluiten in een psychiatrische afdeling en de schuld aan de moeder te geven.

Waarom zou VT zich bemoeien met iemand die meerderjarig is? Zij hebben, na de transitie van de Jeugdzorg en de overheveling van meer taken naar VT, nu de functie om de veiligheid te garanderen van mensen van nul tot honderd jaar. 

 

Hoewel deze voorbeelden schokkend genoeg op zichzelf zijn, zagen we ook de verklaringen van de manier waarop huisartsen aangeven te worden geïntimideerd om te getuigen tegen hun patiënten. Gelukkig weigerden ze om te handelen tegen hun eed van Hippocrates om 'eerst geen kwaad te doen'."

 

De basis van de aanklachten

 

"In alle gevallen zien we hoe laagdrempelig het is gemaakt om te melden. Hierdoor kan iedereen over iedereen meldingen doen, zonder goede filtering in het systeem. Hoewel er een meldcode gebruikt dient te worden, zien we in veel gevallen dat deze niet goed gehanteerd wordt. {Er zijn specialisten die denken dat na een melding een mogelijk vermoeden diagnostisch wordt onderzocht met specialismen, doch het blijft afvinklijstjeswerk door sociaal werksters, welhaast puur gokwerk, ook wel kwakzalverij genoemd}. Mijns inziens zou een juridisch perspectief moeten worden toegevoegd: zijn er genoeg feiten aanwezig zijn om een onderzoek te rechtvaardigen?

 

Hoewel de Nederlandse wet het verplicht om aan waarheidsvinding of objectief onderzoek (Jw3.3} te doen, is de tendens in ons onderzoek dat er bij betrokken organisaties zoals VT, de RvdK, CJG, Jeugdteams en Jeugdzorg onvoldoende aan waarheidsvinding wordt gedaan. 

 

In de praktijk blijkt dat Gemeentelijke Jeugdteams ook zeer regelmatig melden, terwijl zij na verscheidene hulpvragen van ouders zelf  de zorg niet op maat hebben geregeld of geleverd. Op het moment dat de ouders de geboden en niet passende hulp weigeren, {èn als alternatief een hoogwaardiger diagnostisch onderzoek bij een door hen aangewezen specialist vragen naar het kinderrecht IVRK artikel 24 lid 1}, start de aanklacht wegens 'kindermishandeling'. -

 

Wij hebben zelf een spreadsheet gemaakt van wat wordt gebruikt als de basis voor de beschuldigingen. Dit zijn zorgen om 'sociaal isolement', 'cognitief welzijn', 'somatisch welzijn', 'emotioneel welbevinden'.

 

Een paar weken absentie van school wordt zo beschouwd als 'schadelijk voor het cognitieve welzijn' van het kind en wordt het uiteindelijk gekaderd als 'kindermishandeling'. Maar vaak gaat het om kinderen, waarvan de school zich handelingsverlegen heeft verklaard en geen 'school op maat' kan leveren.

 

VT gebruikt het Triage-model als toetsing voor meldingen. De definities hierin zijn echter zo breed dat zo goed als iedere melding, ongeacht hoe suggestief, als onderzoekswaardig beschouwd kan worden. 

 

Dit leidt vervolgens tot gedwongen maatregelen tegen de ouders  èn  tot het einde van hun recht om zelf te beslissen {BW1:247} welke zorg of andere hulp het beste is voor hun eigen kind.

 

Als je kijkt naar hoe de verschillende betrokken organisaties zaken opbouwen, zie je dat alle door ons bestudeerde dossiers slechts één doel dienen:   het gelijk krijgen, en niet het belang van het kind en gezin centraal stellen. {Dat kan ook niet omdat er geen diagnose wordt gesteld, doch speculatief gokwerk wordt geleverd, met enorm veel 'false positives'.}

 

Het logisch gevolg hiervan zijn opgelegde dwangmaatregelen. In Nederland heten deze dwangmaatregelen ofwel OTS (onder toezicht stelling) ofwel UHP (uithuisplaatsing).

 

Uit alle dossiers die wij hebben bestudeerd, blijkt dat de voogden uit veel organisaties niet samenwerken met ouders, maar zich boven de ouders plaatsen. Dit kan desastreuze gevolgen voor de kinderen hebben.

 

Zoals in één geval van een meisje met Lyme, waarbij de (gezins)voogd stelde dat ze maar deed alsof ze ziek was en haar naar school stuurde. Daar viel ze binnen een uur in de klas van ellende in slaap. [Het recente interview met moeder Charlene vertelt een soortgelijk verhaal] {En dankzij deze 'zorg' van de 'jeugdzorg' wordt daarop het kind gepest, wat verder conflicteert}.

 

Verschillende organisaties worden verondersteld om op te treden als een onpartijdige factor in dit proces, echt onderzoek, maar we zien eigenlijk vooral kopiëren en plakken.   VT kopieert de  meldingen en herformuleert deze in eigen taal. Daarna kopieert de Raad voor de Kinderbescherming (RvdK) deze rapporten in hun onafhankelijke evaluatie ervan. Rechters doen uitspraken op basis van deze conclusies in de rapportage. De andere kant wordt niet gehoord."

 

Omgekeerde bewijslast

 

"Regelmatig staan wij ouders bij in lopende zaken in samenwerking met onze advocaat.  Wat wij zien in bijna elk van de 168 dossiers die wij hebben doorgelicht, is dat VT opereert vanuit vooringenomen wantrouwen. Zij worden daarin gesteund door die organisaties, die juist worden verondersteld om een objectieve en onpartijdige controle uit te voeren.

 

Ouders worden aangeklaagd op grond van het strafrecht (artikelen 300-304). {En BW1:255 lid 1 omdat ouders hoogwaardiger onderzoek wensen, wat door het jeugdzorgniveau kennelijk niet gewenst wordt}.  Wat ons geschokt heeft is dat deze ouders nu worden gedwongen om mee te werken aan hun eigen veroordeling en dat zij geen enkele ondersteuning krijgen. 

 

Eigenlijk worden ouders zo bij voorbaat veroordeeld, tenzij zij zelf het tegendeel kunnen bewijzen. Dit is lastig te bewijzen, door de al bestaande beeldvorming en het ingebakken wantrouwen. [advocaat Richard Korver  refereerde hier ook aan  in zijn interview  {beluister dat!} en riep op om vaker het Vertrouwensprincipe te hanteren]

 

De claim dat er sprake is van 'ernstig gevaar' {"ernstige bedreiging voor.....", gelijk naar de tekst in BW1:255 als cliché} in de thuissituatie blijkt afdoende te zijn.

 

Vaak op dezelfde dag dat het kind vrijkomt na een UHP, verliezen de ouders hun kinderen alsnog via een spoedprocedure {Spoed-UHP via een faxje naar de andere rechtbank}. Hiervoor is kennelijk geen uitgebreid extra onderzoek nodig."

 

De Lyme-casuïstiek

 

"Wij hebben nu meer dan vijftig Lyme-dossiers onderzocht; alleen die dossiers die wij volledig hebben samengesteld.  Deze mensen kwamen nadat de On Lyme Foundation en de Nederlandse Vereniging voor Lyme Patiënten (NVLP) hen op ons onderzoek attendeerden. Voor die tijd hadden we geen idee dat Lyme  zo’n omvangrijk probleem was, omringd met zoveel medische controverses. 

 

We hebben sterk de indruk dat er nog veel meer ouders zijn met kinderen met Lyme, die op een dergelijke manier in conflict zijn gekomen. Wij denken dat zij nog niet contact met ons durven op te nemen. Sommige ouders zijn zo getraumatiseerd, dat het tien telefoongesprekken kost om hen gerust te stellen dat hun informatie bij ons echt in vertrouwen wordt behandeld.

 

Er zijn wel enkele verschillen te zien in vergelijking met ziektes, die niet zo worden betwist in de medische gemeenschap.   Blijkbaar staat in de nationale Lyme(CBO)-richtlijnen, dat deze ziekte na enkele weken behandeling een 'mentaal probleem' is (oftewel SOLK: somatisch onvoldoend verklaarde lichamelijke klachten). Ongeacht het feit dat de kinderen nog net zo ziek zijn. {De Borelia-bacterie, die de ziekte veroorzaakt, kan zich in het lichaam aanpassen tegen de antibiotica en zich 'verstoppen'}.

 

Wij zien steeds dat de ouders alles hebben geprobeerd om hulp in Nederland te krijgen, maar dat zij naar het buitenland moeten uitwijken om hulp voor hun kinderen te vinden.

 

In het geval van een gezondheidskwestie wordt aan de Vertrouwensartsen van VT {de meest lage opgeleide arts in studie, maar vaak ook enkel aan een sociaal werker,} gevraagd om de ernst van de situatie te beoordelen.  Hierbij is de nauwe samenwerking met de behandelend artsen {van het gezin zelf} onontbeerlijk om tot een gewógen oordeel te komen. Dit hebben wij voorgelegd als belangrijk verbeterpunt. Want bij de meeste door ons onderzochte Lyme-gevallen, gaan de Vertrouwensartsen op de stoel van de behandelend arts {c.q. specialist, met langere studie en specialisatie} zitten.  

 

Daarnaast worden diagnoses uit buitenlandse laboratoria niet geaccepteerd door VT. [Toch zijn de standaard-testen in Nederland voor Lyme   volgens deskundigen  in Nederland nog steeds niet betrouwbaar.] 

 

Suggesties voor verbetering in jeugdzorgland

 

"Op politiek niveau ontstaat er nu {ietsje} meer betrokkenheid bij dit onderwerp. In onze optiek zijn de huidige voorstellen echter bij lange na niet genoeg om een einde te maken aan het grootschalige onrecht, dat wij door ons onderzoek aantroffen. 

 

Als ons onderzoek een indicatie is van de algemene tendens waarop de hele keten van Jeugdzorg werkt, zien we ons geconfronteerd met een zeer ernstig probleem. Elke dag komen zoveel nieuwe meldingen over valse beschuldigingen bij ons binnen, dat we het nauwelijks kunnen bijbenen. Maar wij willen hier de tijd voor nemen en dit zorgvuldig blijven onderzoeken. 

 

In het kort zouden onze aanbevelingen zijn om tenminste: 

 

• Bewustzijn te bevorderen bij de mensen, die de meldingen doen, zodat zij zich realiseren hoeveel invloed het kan hebben en hoeveel schade het op kan leveren {Hoe slecht en speculatief het VT-onderzoek vaak is, met juist gebrek aan diagnose en visie op het langetermijn-effect op het kind};
  
• Een betere controle te doen op de feitelijkheid van de meldingen, voordat een formeel onderzoek van start gaat;
• Een onafhankelijk toezichthoudend systeem met een tuchtraad in te stellen {dat ook ontwikkelingspsychologische kennis heeft en gebruikt};
• Een halt toe te roepen aan het feit dat VT-artsen zich bemoeien met  medische zorg of deze in twijfel trekken, zonder overleg met de ouders en andere specialisten; 
  
• Rechters  hun eigen controle te laten voeren in plaats van te vertrouwen op de verslagen van dit systeem;
  
• Met een kritische blik te kijken naar de vrijheid van VT om via een spoedprocedure alsnog een spoed-UHP af te dwingen, zonder de noodzaak tot een zorgvuldig onderzoek;
  
• Te zorgen voor geld voor slachtofferhulp van de mensen die valse meldingen hebben gekregen; maar zeker niet verzorgd door VT zelf {èn ook dient fraude en valsheid van melding of rapportage gesanctioneerd te worden op de persoonlijke verantwoordelijkheid van de werker};
  
• De Inspectie een onderzoek {met ontwikkelingspsychologische kennis en vermijding van 'op geloof werken'}  uit te laten voeren naar de werkwijze van VT, en de jeugdzorgketen.
  

Kijkend naar de stapels papierwerk op hun bureau, concludeert BVIKZ: "Dit is de daadwerkelijke kindermishandeling". 

 {Niet enkel ouders kunnen 'kinderen mishandelen', ook de jeugdzorgwerkers en diens ketenpartners, en dat zou ook gesanctioneerd dienen te worden op het schadelijke effect in de psyche van het kind}.

 

Een oproep aan ouders

 

De BVIKZ blijft ouders aanmoedigen om hun klachten over valse meldingen in te dienen. Zo kunnen zij samen een vuist maken en het systeem stoppen met het traumatiseren van families. U kunt dit bij hen melden, zie die site https://on-lyme.org/nl/welkom/contact.    

 

De On Lyme Foundation wil echter ook graag een indruk krijgen van het aantal ouders, die in andere landen met soortgelijke situaties te maken hebben. 

 

Als u niet in Nederland woont, maar hier wel mee te maken heeft (gehad) omdat uw kinderen lijden aan de ziekte van Lyme of aanverwante misdiagnoses, dan kunt u ons mailen (vanzelfsprekend ook vertrouwelijk) met een korte beschrijving van wat er is gebeurd. 

 

Opmerking van de interviewer

 

Dit onderwerp haakt in op wat recent is ontdekt over de rol van de Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) betreffende de internationale diagnostische codes voor de ziekte van Lyme. De WHO heeft niet naar behoren hun ICD-codes aangepast voor de vele aandoeningen, die worden veroorzaakt door Lyme borreliose.

 

Deze verouderde codes dragen ertoe bij dat kinderen met 'niet-specifieke' ziekten worden gediagnosticeerd en dat hun behandelingen als ‘experimenteel' worden geclassificeerd. Dit maakt zowel deze beschuldigingen in de richting van ouders en hun zieke kinderen als processen tegen hun deskundige behandelaars mogelijk. 

 

Dergelijk onrecht kan iedereen overkomen, maar het is vooral problematisch voor degenen die al kwetsbaar zijn. De verouderde codes dragen bij aan discriminatie en marginalisatie van deze patiëntengroep door vele instellingen. (Blog van Huib).