Brief over kwalijke 'jeugdzorg' naar de Tweede Kamer

{Ouders mogen ook schrijven aan de Tweede Kamer!}

28 november 2011                 (Naamgeving aangepast; let wel, dit is anno 2011)

Geachte volksvertegenwoordiger,

 

Met het negeren van wetenschappelijk onderbouwde signalering en adviezen doet de politiek en ‘jeugdzorg’ aan justitiële kindermishandeling. En bezuinigt niet. (En dat is niet leuk om te lezen, maar zie het probleem gebeuren!)

 

Deze brief gaat om te bezuinigen, op financiën te onder controle te houden voor in de toekomst (en is breder dan het partje 'jeugdzorg' nu):

 

Het met wetgeving makkelijker maken voor de bureaus jeugdzorg (BJZ’s [=G.I.'s],  AMHK,  en CJG’s) om bezettingsgraden pleegzorg te halen, werkt justitiële kindermishandeling in de hand.  {Het rapport van de Kinderombudsman 'Is de zorg gegrond verscheen pas in 2013, met de opmerking van het bestaan van een perverse prikkel en regelmatige fouten}.**

 

Niet het budget voor volgend jaar moet leidend zijn, maar de kwaliteit van doorverwijzen door de indicatieve BJZ’s {=G.I. en onVeilig uiThuis, met toeleverancier de gemeentelijke Jeugdhulp}.  Bijvoorbeeld:

 

o- Waarom beweert een jeugdzorgwerkster/gezinsvoogdes dat een moeder wapens in huis heeft (waar het in het echt gaat om onklaar antiek), en waarom heeft die gezinsvoogdes het nodig om te beweren dat moeder een vechthond (“Pitbull”) in huis heeft, waar het een kindvriendelijke Rottweiler betreft??   Zij heeft moeder in een strafrechtelijk perspectief willen plaatsen om zo een vOTS (=voorlopige Ondertoezichtstelling) èn Uithuisplaatsing (=UHP) te regelen voor de pleegzorg-opvulling. (In het dossier vinden we geen echte reden tot ongerustheid).

 

o- Waarom achtte een jeugdzorgwerkster/gezinsvoogdes, vaak nog jonge meisjes,  het nodig te beweren dat moeder al om 8:00 uur de kinderen op het schoolplein plaatst (als eenzijdig feit)??   Moeder fíétst namelijk naar school:  met wind mee is ze er om  8 :00 uur, met tegenwind echter is ze er net voor schooltijd (niet half negen wat u dacht maar), ja, om kwart over acht (die begintijd van desbetreffende school was onvermeld!)??!   Waarom schrijft de gezinsvoogd dat de kinderen in slonzige kleren rondlopen op school; ja, het zijn tweedehandsjes, maar netjes gestreken, en dat bij een ‘onder het minimum mogen leven’.   Armoede mag geen reden zijn tot uithuisplaatsen.  Dat  'goedkope'  mag dus niet van de gezinsvoogd, dus vraagt deze  UHP aan, maar is dat goed voor de hechting,   is dat gunstig voor   de ontwikkeling van het ontvankelijke kind?!

 

o- Waarom mogen ouders van een meisje (17) haar niet in de gesloten JJI komen bezoeken, en de loverboy wel, wetende dat de rechter juist een gesloten plaatsing heeft bevolen om het meisje tegen de loverboy-toestand te beschermen èn om haar een diagnose te laten stellen wegens waarschijnlijke   adoptieproblematiek ??    De door ouders op gang gebrachte diagnose werd stopgezet door de gezinsvoogdes en overgedragen aan een interne, op dat gebied òndeskundige, algemene psycholoog.   Is het door gezinsvoogdes naar de mond praten door de manipulatief en onveilig gehechte geadopteerde - en enkel daaraan gehoor geven -   de beste zorg die deze bureaucratie kan leveren (i.t.t. IVRK art. 24 lid 1)? ?  Dat gaat met een air van ‘de ouders hebben OTS dus zijn niet goed’ (al hebben de ouders hun zorg over de loverboys uitgesproken en de hulp gevráágd)!

 

Zo zijn er vele smoesjes die gezinsvoogden en indiceerders in BJZ {=G.I. + V.T.}  gebruiken om aan een OTS (en UHP) te komen, en dan beweert de gezinsvoogd:  “De rechter heeft beslist”.  Tja, alsof de niet-medische rechter diagnostisch onderzoek heeft gedaan – het was BJZ/de G.I. zelf die met dergelijke dubieuze onzin de rechter voedt en informeert. En een RvdK werkt er protocollair aan mee, geen 'onderzoek dubbelop doen'.

 

Ik gaf de Kamerleden reeds wetenschappelijk bewijs dat ìn de wetenschap-buiten-BJZ[1] bevonden werd dat “de reguliere 'jeugdzorg' de kennis niet matcht bij de case”;  dat betekent dat de indiceerders en gezinsvoogden (en het blinde team dat de cliënt niet ziet) met insinuaties de cliënt NIET doorverwijzen naar een specialist.    De ‘jeugd-zorg’ (opgeleid door de G.I./BJZ) wil kennelijk het zelf in de hand houden, wat (ondeskundig) niet in het diagnostisch belang van een kind is.  Pleegzorg-bezettingsgraad vullen is geen zorg.

 

Te veel zien we dat de vraag-om-diagnose wordt tegengewerkt.   Ook diagnose vòòr   OTS en UHP.

 

De bewering vanuit ‘jeugdzorg’ (BJZ/jeugdzorglobby/G.I.) dat er meer pleeggezinnen moeten komen, waar nu in veel pleeggezinnen kinderen   onterecht   van hun ouders gescheiden zijn en dus plaats kunnen ruimen (terugplaatsen), is een kostbare vraag aan de overheid; er kan dus op leed en geld bezuinigd kan worden: veel meer terugplaatsen en regelmatig diagnosticeren (IVRK 24 en 25).

 

De inzet zou kunnen zijn:  Omdat het   Uithuisgeplaatst-zijn reeds schadelijk is    voor een kind, moet dit immer meegewogen worden tegenover de vermoede bedreiging van het kind thuis (naar BW1:255, voorheen 254).  Dus bezuinig met deskundigheid op het gebruik van de strofe: ‘een ernstige bedreiging voor de ontwikkeling’ (lid 1), want dat kan komen door andere, externe factoren dan de thuissituatie.

 

Het is daarom veel en veel beter om al die insinuaties te voorkomen en om wetgevend te werken aan thuisbegeleiding, thuiszorg   (goedkoper en sneller).

 

Vaak, te vaak, wordt al prejudiciërend Uithuisgeplaatst zònder deze preventieve inzet, en zonder te kijken of het wel echt aan het gezinssysteem ligt.  Waarom zou men een kind uithuisplaatsen als het niet aan 'thuis' ligt?

 

VIPP-SD (een diagnostischer vorm van video-interactie-begeleiding) of   Basic Trust    wordt schijnbaar ‘vergeten’ als eerste inzet vòòr OTS (of zelfs meteen 'Uithuisplaatsen' in de mond te nemen).  Jeugdzorgwerkers hebben de neiging om de oorzaak bìj ouders te insinueren en het kind de ouders te ontnemen.

 

Ik heb gezien dat de gezinsvoogdij   Eigen-Kracht-Conferenties  tegenwerkte of verbood.

 

Ik heb gezien dat een weggelopen dochter met voor mij duidelijke adoptieproblematiek NIET werd teruggeleid naar thuis, en de diagnose moest - na een jaar vragen aan de gezinsvoogd - worden afgedwongen door een kortgeding-rechter die de gezinsvoogd ter plekke een intentieverklaring liet ondertekenen en 3 maanden OTS (met helaas voortzetting van UHP) toestond ter diagnostiek, alsnog. Eindelijk diagnostiek!  Maar inmiddels was het kind* hulp-mijdend en school-mijdend geworden, waar ze aan het begin van de OTS zelf vroeg om een adoptiedeskundige. In het contactjournaal zien we de manipulaties van de gezinsvoogdes, het ‘beter-wetend’.

 

* Een jongere met problemen op het gebied van   onveilige hechting   (autonome of adoptieve hechtings­stoornis; al dan niet reactief) kan zo daardoor psychisch belast zijn gedurende langere tijd, dat de geestelijke leeftijd veel lager kan liggen dan de wettelijke lichamelijke (16+), en dat kan eigenlijk geen gezinsvoogd onderkennen. Dat kan reden zijn dat de gezinsvoogdij de ouders in consequentie ‘beschuldigend’ tegenwerkt, waar dezen de 'zorg', ook al is het dwangzorg, wensen te optimaliseren en dus hun mond open doen.

 

We hebben uit dossiers heel wat smoesjes gelezen ‘om maar niet aan terugplaatsing te werken’...

 

o- Moeder wordt vals beschuldigd na een VT/AhMK-melding; het kindje werd uithuisgeplaatst op verdraaiingen van een melding van een huisarts; in werkelijkheid is de melding niet (diagnostisch) onderzocht doch als waar aangenomen;  de moeder is zo ‘vervelend’ (vindt de gezinsvoogd) om met klagen te bewijzen (klachten zijn gegrond verklaard!) dat de melding onterecht was (immers de allergie-vragen bleken aan glaswolsplinters uit de defecte suskast te liggen [bouwkundige inspectie!], dus betrof het valide hulpvraag en geen gezeur); moeder levert bewijs dat ze een ‘Thomas-Gordon-cursus’ (certificaat!) heeft gedaan dus goed kan opvoeden, op school heeft gewerkt, een psychiatrisch rapport heeft ingeleverd aan de gezinsvoogd  en een paar maanden later weer één omdat de gezinsvoogd het eerste rapport te positief vond  met ’t blinde team als excuus; en nu wordt het hele dossier weggewoven en moet moeder binnen een jaar weer een psychiatrisch rapport inleveren (wat medische onzin is en niet mag!) om maar te bewijzen dat zij een goede moeder is (de gezinsvoogd wil bewijzen dat mooeder dat niet is en prejudicieert met schriftelijke aanwijzingen om contact te beknotten):  dit is de bewijslast omdraaien in het nadeel van een uithuisgeplaatst kind dat binnen een jaar reeds 5 overplaatsingen heeft meegemaakt, betast is door een ouder pleegkind, een kindje is dat ervaart dat het geen post van moeder kreeg (door de pléégvader achtergehouden) ondanks de afspraak met de gezinsvoogdij terwijl het kind erop wacht, een kind dat meemaakt dat z’n speelgoed kapot gaat en te snel verdwijnt; het pleegkind is nu veel ziek; het pleegkind is positief als hij met moeder telefo­nisch mag spreken (10 minuten per 3 weken) ondanks dat kind moeder al ruim een jaar niet mocht zien vanwege de klachten van moeder (het kind gestraft vanwege wens tot optimaliseren door moeder).

Is dat zorg tot het fundamentele hechtingsbelang van een jong kind???   Dit is onnodig en nog duur ook! Ook duur voor de toekomst!

 

o- Geadopteerde loopt weg, wordt via de gezinsvoogdes onderzocht door een gewone psychologe, kind mag de ouders en andersom de ouders het kind niet zien van gezinsvoogdes, een algemene psychologe wordt door gezinsvoogdes niet geïnformeerd dat de ervaringen (o.a. vermoorde moeder in drugsland, zorgen voor brusjes, en misbruik aldaar) in het land van herkomst heftig zijn;  wel geeft gezinsvoogdes door dat de geadopteerde twee ‘vriendinnetjes’ (maar onvermeld dat deze stelen) heeft, en de gezinsvoogdes krijgt tot haar vreugde van deze psychologe te horen dat er (nog) geen reden (bij gebrek aan door te geven feiten) is tot het vermoeden van een onveilige hechting[2] en dus dat de adoptieouders wel de schuld moesten zijn.

 

Is dit de juiste zorg die jeugdzorg kan leveren? Dit dankzij de wetgeving die niet valide diagnostisch laat onderzoeken!

 

®-   Zo mogen we de vraag stellen:

 

Is de huidige wetgeving niet te slap geworden, te makkelijk voor G.I./V.T./BJZ/CJG/Jeugdhulp???

 

Immers er bestaan naast asociale ouders met een allergie voor pedagogische boeken, pedagogische onbekwaamheid, en   laag-IQ-gezinnetjes,   veel meer ‘gewone ouders’ en gescheiden ouders, en   adoptiegezinnen,   met elk een eigen deskundigheid van node!!!

 

In de jeugdzorg lijkt het er te veel op dat alles als Savanna’s of meisjes van Nulde wordt behandeld. En de wetgeving is op Savanna’s gericht en daardoor vallen veel kinderen geschaad tussen wal en schip.  Duur!!!

 

De inzet behoort te zijn: het kind hoort bij zijn ouders, het kind voelt zich het veiligst bij zijn ouders, het kind verwerkt het beste bij zijn ouders, het kind ontwikkelt zich het beste bij diens ouders, zeker wanneer die ouders deskundiger begeleiding en voorlichting krijgen.  Er zijn veel minder uitzonderingen hierop dan gepraktiseerd wordt.

 

Er is veel minder (dure) pleegzorg nodig voor de ‘gewone doelgroepen’ aan ouders, waarvan nu het kind uithuis ìs geplaatst!

 

En:  diagnose is nodig, dus verwijs door, in plaats van  de beschuldigings-consequentie (het cliché in BW1:255 misbruiken).

 

Als men bang is voor een ‘etiket’ na diagnostiek, dan moet men angstiger zijn voor het etiket door OTS of UHP!  

UHP schaadt meer dan een behandeling gestoeld op een valide diagnostisch behandelplan. (Ik hoorde een jonge ‘professional’ bij de WSG zeggen dat met diagnostiek er een etiket geplakt wordt op een kind, alsof een OTS of UHP geen schadender etiket ís.)

 

De bezuinigingskansen  strekken zich niet enkel uit op het gebied van de jeugdzorg zelf: 

denke aan kosten voor werkverzuim door geëpateerde ouders vanwege een onbekwaam gezinsvoogd, kosten van en door gezinsvoogdij en pleegzorginstellingen, schadekosten door verkeerde ‘behandeling’ door gezinsvoogdij, pleegzorgers, politie en reclassering tot gevolg, schade van ‘uitleven’ op straatmeubilair, jeugdzorg-kosten aan verkeerde bureaucratie, RIAGG-kosten aan overblufte betrokkenen, het in de WAjong** belanden door het hulp-mijdend worden en belast blijven met de onderliggende gedragsproblematiek in de opgroeiende, enz.

 

Het emotionele woord ‘Kinderrover’ is u waarschijnlijk bekend.

 

Het  Uitvoeringsbesluit Wjz artikel 35  zou {destijds onder de vorige Wet-op-de-jeugdzorg} moeten luiden:

 

De stichting (G.I./RvdK) neemt geen indicatiebesluit of Plan van Aanpak [dat een OTS-verzoek of erger omvat] dan nadat een ontwerp daarvan ter beoordeling is voorgelegd aan een hooggekwalificeerde gedrags­wetenschapper, die naar diens beroepscode handelt [en dus de cliënt gezien èn onderzocht heeft].   {Dus die geregistreerd (en niet in opleiding) is, die de cliënt(systeem) verder heeft onderzocht en dáárop advies heeft verstrekt, zo nodig doorverwijzend naar een specialist.} – Beter is een onafhankelijk orthopedagoog-generalist (wat wat anders is dan een 'generalist in de jeugdhulp)?? - Hoe komt het dat   de politiek blind blijft   voor deze schade en mogelijkheid??

 

Er zullen wel meer artikelen verbeterd moeten worden ter voorkoming van gemaksschade door gezinsvoogdij.

 

Het budget zou met het kind mee moeten verhuizen uit BJZ/G.I. of  CJG naar een vindbare, snellere   diagnostische ingang,   wat tot minder schadekosten lijdt/leidt.

 

Directe, deskundiger toegang bespaart ook. Laat duidelijk zijn voor welke doelgroep zo’n centrum is.

 

Snelle diagnose is geen bureaucratie, doch leidt naar de op gedegen diagnostische gronden juiste therapie inzetten, en is zodoende bezuinigend.

 

Nog wat vragen t.a.v. CJG-wetgeving (a.s. Jeugdwet):

 

Denkt u ook aan   gespecialiseerde doelgroep-ingangen   als verlengde (\doorstroming) op de kennis-verwaterende en te brede ingangen bij de CJG’s, terwijl niet elk dorp bijvoorbeeld een adoptiedeskundige in huis kàn hebben?? Te brede kennis is geen toegesneden kennis, zeker geen diagnostiek.

 

Wie gaat straks de OTS en/of Uithuisplaatsing  aanvragen?   Op basis van diagnostiek, of van meningen-inventarisatie zoals ‘onderzoek’ bij BJZ heet? Wat zal het opleidingsniveau zijn van diegene die een OTS mag aanvragen??

 

Zal de CJG moeten doorverwijzen naar een diagnost/specialist voor de doelgroep waarin de problematiek valt (Adoptie-/ Pleegzorg-/ Omgangsfrustratie-problematiek/ Laag-IQ-gezin/ Pedagogie-mijdend gezin/ Losse-handjes-gezin/ Gewoon gezin/ Tweeculturen-problematiek/ Gezin met autonoom of reactief of adoptief hechtingsgestoord of autistisch kind/ Valse AMK-meldingsgezin/ enz.; zie doelgroepen met elk z’n eigen kundigheid van node, zoals IBAP naar prof. R. Hoksbergen [2000][3].),... of zal het kind weer tussen wal en schip kunnen vallen door een verkeerde mening van een blind team met een sociaal werker/gezinsvoogd die dat team voedt??

 

Bezuinigen op BJZ èn verbeteren van de a.s. Wet Zorg voor Jeugd t.a.v. bevoegdheden van CJG’s kan dus schade schelen.

 

Mag ik van u vernemen??

 

 {Aanvulling voor in 2018 en later: de recente wetenschap wordt helaas niet geïmplementeerd is het jeugdzorgbeleid; hoe komt dat; is het 'vermoeden' van de kinderombudsman Dullaert uit 2013 dan toch waar op pagina 93: 'de financiële perverse prikkel'? De besturen van de AMHK's, de RvdK, vele gemeenten, en de G.I.s hebben deze wel onder ogen gekregen.

 

Met vriendelijke groet,   TjS